در پزشکی، برای تعیین سطح سلامت یک فرد، شاخص‌های مختلفی در نظر گرفته می‌شود، از جمله: قد، وزن و یا شاخص‌های بیوشیمیایی خون، مانند سطح کلسترول، چربی، قند، و ویتامین‌ها و مواد معدنی مختلف. خارج شدن این شاخص‌ها از یک محدوده با حد بالا و حد پایین مشخص، نشان‌دهنده به خطر افتادن سلامت فرد مورد نظر است. سلامت کره زمین را نیز می‌توان به کمک شاخص‌های مختلفی اندازه‌گیری کرد.
همانند شاخص‌های
سلامتی بدن انسان، قرار داشتن هر کدام از شاخص‌های سلامتی زمین در یک محدوده مشخص،
نشان دهنده حاکم بودن شرایط ایده‌آل و طبیعی بر روی زمین است که برای ادامه حیات گیاهی
و جانوری ضروری است. اما ۱۸ مورد از ۳۱ شاخص حیاتی که توسط گروهی از دانشمندان در یک
پژوهش جدید مورد بررسی قرار گرفته‌اند به حد بحرانی خود رسیده‌اند. چندی از این
شاخص‌های حیاتی در تصویر بالا آورده شده‌اند، و تغییرات آنها در حدفاصل سال‌های
۱۳۷۹ تا ۱۳۹۹ (۲۰۰۰-۲۰۲۰) نمایش داده شده است.
با وجود محدودیت‌هایی
که بر سر راه فعالیت‌های صنعتی در سال گذشته به دلیل همه‌گیری کرونا قرار داشت، این
شاخص‌ها رکوردهای جدیدی از خود بر جای گذاشتند. یخچال‌های طبیعی با سرعت بی‌سابقه‌ای
در حال ذوب شدن هستند. سطح آب اقیانوس‌ها در بالاترین تراز خود قرار دارد، اقیانوس‌ها
تا بالاترین دمای ثبت شده در هزاران سال اخیر گرم شده‌اند و غلظت دی‌اکسیدکربن
محلول در جو زمین و در آب اقیانوس‌ها هرگز تا این حد بالا نبوده است.
ویلیام جِی ریپل،
پروفسور بوم‌شناسی (اکولوژی) در دانشگاه ایالتی اورگان و نویسنده مقاله تازه منتشر
شده می‌گوید: «من نگران هستم. احساس می‌کنم برای مردم مهم است که این داده‌ها را
ببینند. تغییرات بزرگی که در رفتار انسان‌ها در کاهش مصرف انرژی [در نتیجه همه گیری]
ایجاد شده است، تأثیر کمی بر شاخص‌های اقلیمی گذاشته است. ما در حال بازگشت به ثبت
رکوردهای جدیدی هستیم».
ادامه وضع موجود و خروج تدریجی تمام شاخص‌های حیاتی زمین از محدوده طبیعی خود، در بهترین حالت باعث ایجاد بحران‌های طبیعی و زیست محیطی وسیع و در بدترین حالت باعث به خطر افتادن حیات گیاهی و جانوری و انقراض جمعی گونه‌های زیستی خواهد شد.
